Niet te filmen: in gesprek met Java-trainee Reinier

Reinier was er helemaal klaar voor. Het zou een informatieve en professionele bedrijfsfilm worden met hem in de hoofdrol. En toen brak de coronacrisis uit. Door ‘werken op afstand’ bleek zo’n creatie een brug te ver. Voorlopig. Want wat in het vat zit….. Dus nu eerst maar eens in gesprek met de 37-jarige Reinier van Leussen die sinds maart 2019 werkzaam is bij de Belastingdienst. Als trainee Java-ontwikkelaar in Apeldoorn om precies te zijn. En zelfs dat gesprek gebeurt vanwege de omstandigheden niet face-to-face, maar op afstand en telefonisch. Geen probleem! Want Reinier is en blijft enthousiast.

“Ja, ik heb het echt geweldig naar mijn zin. Ben dan nog wel niet in vaste dient bij de Belastingdienst, maar dat zit er aan te komen. En die zekerheid is in deze tijden van crisis een bijkomend voordeel, zeker met een vrouw en twee jonge kinderen van 2,5 jaar en 6 maanden thuis. Toch vind ik het veel belangrijker dat ik in mijn dagelijkse werkzaamheden nu zoveel mogelijkheden heb en zoveel kansen krijg. Ik ben dan nog wel steeds in dienst bij ‘Createment’, een bedrijf dat al langer de samenwerking zoekt met de Belastingdienst om - zoals op hun website is te lezen - mensen met de juiste persoonlijkheid en een goed stel hersens een nieuwe kant op te sturen, maar straks in juni is het na 13 maanden zover: een arbeidsovereenkomst bij de Belastingdienst.

Dat ging niet zonder slag of stoot en ik heb ook echt wel offers moeten brengen. Groot woord misschien, maar een enkele reistijd van rond de twee uur van mijn woonplaats Sittard naar Apeldoorn én een gezin met jonge kinderen en dús korte nachten, gaat je echt niet in je koude kleren zitten. Dat was soms best wel buffelen. Tegelijkertijd kreeg ik samen met mijn vier medestudenten wél alle vrijheid om mijn eigen ontwikkeling vorm te geven. Mijn eigen pad uit te stippelen. En dat geeft dan weer veel energie. Want waar krijg je de kans om zelf een Raspberry PI– een kleine krachtige pc – aan te schaffen om je toekomstige werkomgeving na te kunnen bootsen?

En nu dus in de echte praktijk. In het WalterBos complex in Apeldoorn. Mooie werkplek hoor, een waar IT-walhalla, zélfs voor doorgewinterde ICT’ers waarvan er hier veel rondlopen en van wie ik dagelijks ontzettend veel leer. Zo ben ik nu alweer aan mijn tweede project bezig sinds ik hier startte in juni 2019. Dit keer ben ik vanaf het begin af aan betrokken bij BVV, een projectnaam die staat voor de ‘vereenvoudiging beslagvrije voet’: een rekenmethode om het minimumbedrag te berekenen waarop burgers recht hebben om in hun levensonderhoud te voorzien, als er bij hen sprake is van betalingsachterstand in (belasting)schulden.

Samen met 8 collega’s werk ik in een scrumteam aan de applicatie om de wet waarin die vereenvoudiging beslagvrije voet is geregeld te kunnen uitvoeren. Iets waar burgers straks veel baat bij zullen hebben. Zij hoeven dan namelijk zelf veel minder informatie aan te leveren. En dat betekent dan weer minder kans op vertraging of onjuistheden. En dat is in deze tijden, met wat anderen misschien nog te wachten staat als gevolg van deze onzekere tijden geen overbodige luxe. Nee, in die zin ben ik wat mij betreft ook nu nog steeds werkzaam op sociaal maatschappelijk terrein. Mijn werk dóet er toe!