‘De passie die ik voor FC Twente heb, voel ik ook voor mijn baan’

Met het winnen van de play-offs voor het behalen van Europees voetbal sloot FC Twente een prima seizoen af. Een van de trouwste fans is de 58-jarige Sandra, die al sinds haar 12de hartstochtelijk juicht voor de Enschedeërs. De liefde voor de club voelt zij inmiddels ook voor haar huidige baan.

‘Op mijn 48ste kwam ik midden in een recessie op straat te staan, een totale verrassing. Gewoon afgedankt voelde ik me. Terwijl ik zo dol op die baan was en altijd vol energie en loyaliteit daar had gewerkt. Ik was kapot, echt in shock. Ik was bovendien kostwinner en had dus wel een probleem als ik zonder werk zou zitten.’

Een oud-collega wees haar op een vacature bij de Belastingtelefoon in Hengelo. ‘Ik ben gaan praten. En dat was zo’n fijn gesprek!’

Sandra werd aangenomen. ‘Het klikte meteen met mijn collega’s. Ook met de jongeren die er werkten. Het was een heel warm bad en hartstikke dynamisch werk. Geen dag was hetzelfde, je kreeg zoveel verschillende vragen. En de collega’s waren ontzettend behulpzaam en ook heel gezellig, naast het harde werken.’

Sandra groeide door in het bedrijf en is nu al 8 jaar teamleider inning in Enschede. Samen met haar topteam zorgt ze er onder meer voor dat consumenten betalingsregelingen kunnen treffen als ze schulden hebben. Per klant wordt bekeken wat de beste oplossing is. Bijvoorbeeld voor iemand die te veel geld heeft ontvangen en terug moet betalen. Het menselijke aspect aan dit werk vindt ze verfrissend.

‘We helpen mensen nu ook steeds meer om te voorkomen dat ze verder in de ellende komen en we zorgen ervoor dat ze niet opnieuw in de schulden belanden. We zijn steeds meer gericht op hulp bieden. Vroeger was het veel meer wat moet er, nu is het steeds meer wat kan er. Het is meestal heel sociaal en dankbaar werk.’

‘Veel mensen schrikken van die blauwe enveloppen’, zegt Sandra. ‘Maar er kan ook goed nieuws in zitten, dat je geld terugkrijgt. Wat mensen vaak vergeten is dat we dankzij belastingen voor heel veel mensen zorgen. Er worden ziekenhuizen van betaald en goede wegen, mkb’ers worden ondersteund na corona en mensen krijgen uitkeringen van het geld. We zijn als het ware de kassa van Nederland en houden het land draaiende. Natuurlijk, ik baal ook weleens als ik zie wat er van mijn loon wordt ingehouden. Maar ik weet dat er goede dingen mee worden gedaan. We moeten een beetje voor elkaar zorgen hè.’

En dus is Sandra blij om op feestjes over haar werk te praten. ‘Ik ben trots op mijn werk, anders kan ik er ook niet werken. Ik ben er heel gepassioneerd over, net als over FC Twente’, lacht ze. ‘Mijn kinderen willen al niet eens meer met mij Twente kijken. Ik ben dan zo bloedfanatiek. ‘Doe eens rustig’, zegt mijn man dan. Maar dat lukt niet altijd! Als ik een wedstrijd op tv kijk, moet ik echt soms even naar buiten als het spannend wordt. Ik was 12 toen ik met vriendjes en vriendinnetjes al naar het stadion het Diekman ging. En sindsdien ben ik verkocht.’

De liefde voor de voetbalclub voelt Sandra overduidelijk ook voor haar werk. ‘Eerlijk gezegd had ik dat nooit verwacht. Ik had ook niet verwacht dat ik ooit nog een leukere baan zou krijgen dan mijn vorige. Maar bij de Belastingdienst heb ik die wel gevonden. De onderlinge verhoudingen zijn super, heel informeel en we blijven bezig met het steeds beter doen van ons werk.’

‘Joh, er loopt hier niemand met een stropdas. Iedereen maakt gezellig praatjes met elkaar, houdt de deur voor elkaar open. Er heerst gewoon een topsfeer. Er wordt veel in mensen geïnvesteerd, de secundaire arbeidsvoorwaarden zijn goed en je kunt hier heel veel leren. Het zegt ook wel wat dat veel van onze uitzendkrachten uiteindelijk in vaste dienst komen. Ze hebben het duidelijk naar hun zin en hoeven dan niet verder te kijken. De wereld ligt hier aan je voeten. Het gras is echt niet altijd groener bij de buren voor de ‘vaste’ medewerkers.’

Dit artikel is afkomstig van de redactie van De Telegraaf. Fotograaf: Iris Planting.