John geniet van een boeiend leven als ‘dubbele’ ambtenaar

Hij geeft toe dat hij als kind niet droomde van een bestaan als ambtenaar. Toch heeft John zijn werkende leven grotendeels in die rol doorgebracht, tegenwoordig bij de Belastingdienst. Maar ook in zijn vrije tijd is John een ambtenaar.

Volgend jaar zwaait John af. Een welverdiend pensioen lonkt na meer dan 40 jaar werken. Begonnen in de verpleging, via de bouw naar de politie. En uiteindelijk terechtgekomen bij de Belastingdienst. ‘Daar werk ik nu 38 jaar. Ik ben uitgezonden geweest naar Suriname en Aruba en werk nu op de Informatievoorzieningsafdeling. Daar werk ik als product owner voor het portaal Mijn Douane. Hierin regelen we onder meer de accijnsaangifte en eventuele teruggave van accijns. En ook als bedrijven accijnsgoederen vervoeren vanuit of naar het buitenland, kan dit transport administratief worden gevolgd via dit portaal. Ik ben er verantwoordelijk voor dat het portaal goed werkt. Uiteindelijk moet niemand te veel of te weinig accijns betalen. Binnen Europa heb je drie soorten accijns: op brandstof, tabak en alcohol. Het is de bedoeling dat je die in één land betaalt en dus niet in meerdere. Het is een van onze taken om daarvoor te zorgen.’

John is lyrisch over de Belastingdienst. ‘Misschien klinkt het gek, maar bij de politie was ik best snel uitgekeken. En na al die jaren bij de Belastingdienst dus niet. Het is zo boeiend om hier te werken. Heel afwisselend. Echt, als ik nog 100 jaar zou moeten werken, kan ik hier nog 100 andere dingen doen. Het bedrijf is flexibel en er zijn goede regelingen voor bijvoorbeeld ouderschapsverlof.’

Een interview met John mondt al snel uit in een vrolijke boel. Het gesprek vliegt zo’n beetje alle kanten uit, maar komt toch telkens weer terug op de Belastingdienst. John is namelijk niet alleen dol op zijn werk, maar ook op zijn collega’s.

 ‘Ik vind de cultuur erg prettig. Jong en oud werken hier door elkaar heen en kunnen het prima met elkaar vinden. En het personeel bij de Belastingdienst is vrij multicultureel. Daar hou ik van. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik fantastische collega’s heb. Je merkt het ook aan de inhuurmedewerkers. Velen daarvan willen graag blijven. Dat zegt natuurlijk wel iets.’

Bij de Belastingdienst leerde John om af en toe voor een groep te spreken. Hij merkte dat hem dat goed afging en besloot er iets mee te gaan doen. Zodoende werd Nederland in 2019 een trouwambtenaar rijker. ‘Dat is echt een hobby waar je een symbolisch bedrag voor krijgt’, zegt hij. ‘Maar heel leuk om te doen! Ik vind schrijven ook leuk en ik schrijf de speeches voor de ceremonies zelf. Je hoort zoveel verschillende verhalen, ook vaak met veel emotie. In bijna ieder voorgesprek komen er familieperikelen voorbij. Denk aan verlies van een dierbare, eerder ervaren geweld of verbroken familiebanden. Toch hou ik de speech luchtig, een beetje smeuïg. Ik wil wel dat de mensen vrolijk op een bruiloft staan. De reacties zijn eigenlijk altijd goed. Wat ik wel heb geleerd, is om het voor te lezen. Dus het niet uit m’n hoofd proberen te doen. Je bent toch altijd een klein beetje zenuwachtig en je wil geen foutjes maken. Inmiddels heb ik 50 huwelijken gesloten.’

Terug dan naar zijn ‘huwelijk’ met de Belastingdienst. Hoe is John daar ooit terechtgekomen? ‘Er stond een oproep in de krant waarop ik heb gereageerd. De vooruitzichten waren goed: geen onregelmatige diensten, een mooie opleiding en een goed salaris. Ik denk niet dat veel mensen als ze jong zijn dromen van een baan als ambtenaar’, lacht hij. ‘Maar alle vooroordelen konden gelijk de prullenbak in. Ik was al snel helemaal om!’

En dus zal John zijn carrière volgend jaar afsluiten bij de dienst waar hij zo gelukkig is geworden. Eén ding is zeker: zijn collega’s zullen de opgewekte verschijning gaan missen. Of ze moeten gaan trouwen.

Dit artikel is afkomstig van de redactie van De Telegraaf. Fotograaf: Iris Planting.