'De Belastingdienst is een organisatie die midden in de maatschappij staat.'

“Voordat ik deurwaarder werd, heb ik veel andere functies gehad. Te veel om op te noemen, maar onder andere heb ik in de gevangenis gewerkt. Aan de goede kant van de tralies hoor. Na een aantal banen kwam ik terecht bij de Belastingdienst, bij de Douane. Als Limburger verhuisde ik voor m’n werk naar Amsterdam, waar ik uiteindelijk 14 jaar heb gewoond. In die jaren heb ik veel verschillende functies gehad bij de Douane, in de Amsterdamse haven, de meeste daarvan fysiek toezicht, zoals dat heet. Schepen controleren, inklaren, dat werk. Voor zover ik weet ben ik de enige Limburger die ooit op de Visarend heeft gevaren. Ook heb ik in de surveillance gewerkt, dat is bewapend. In al die jaren heb ik m’n wapen gelukkig nooit hoeven trekken, maar je maakt wel veel mee. Een XTC-lab ontdekken bijvoorbeeld, criminelen op heterdaad betrappen. Bij al die functies komen natuurlijk verschillende competenties om de hoek kijken. Die worden je hier allemaal geleerd, waardoor je je enorm ontwikkelt bij de Belastingdienst. Ik denk dat ik elk jaar wel een stuk of zeven examens moet doen. Zo heb ik in de loop der jaren niet alleen verschillende theoretische cursussen gedaan, maar ook schiettesten, een rijvaardigheidstest, verschillende sporttesten én m’n Marcom-B en vaarbewijs 1 en 2 gehaald.

Na 14 jaar Amsterdam ben ik weer terug naar m’n roots gegaan: het mooie Limburg. Ik kwam terecht bij de Douane in Heerlen, ook daar heb ik weer verschillende functies vervuld, onder andere bij Invordering. Na twee jaar Heerlen kwam ik terecht op kantoor Roermond. Ik zette opdrachten uit voor deurwaarders, en zo kwam ik in aanraking met het mooie werk van een deurwaarder. Eigenlijk was ik altijd al geïnteresseerd in dat werk. In 2013 kreeg ik de kans om te solliciteren voor deurwaarder. Ik werd aangenomen en heb in 1,5 jaar m’n MBO-4 gehaald, dat was een eis. Gelukkig kreeg ik ook tijd om te studeren, want het was best pittig naast je werk.

Ik heb nu als werkgebied Eindhoven. Elke dag is anders maar het begint met de lijst met adressen lezen en printen. Dan hup de auto in en op pad. Je deelt je eigen werkdag in, en bepaalt je eigen route. Die vrijheid bevalt mij prima. Ik denk dat ik gemiddeld 2 à 3 uur per dag binnen zit, de rest ben ik buiten. Je doet vooraf research op de adressen waar je naartoe gaat. Waar kun je eventueel beslag op leggen? Is er meer bezit? Boten? Auto’s? Huis? Je moet het bezit overigens wel daadwerkelijk aantreffen om er beslag op te kunnen leggen. Er komt ook veel administratie bij mijn werk kijken. We moeten alles vastleggen waar we beslag op leggen en er ook foto’s van maken. Dat gaat nu allemaal wel wat makkelijker met een app, dat scheelt tijd. Overigens kom je als deurwaarder nooit als een verrassing. Er is eerst een herinnering gestuurd, dan een aanmaning en ten slotte een dwangbevel. Het werk is heel divers. Soms zijn er ook speciale acties, samen met de Politie en/of de FIOD. Op kentekenregistratie zetten we auto’s langs de kant om openstaande boetes te innen. Worden er ter plekke boetes van duizenden euro’s geïnd, of wordt de auto in beslag genomen. Openstaande boetes variëren van 1.500 euro tot tienduizenden euro’s, maar ik heb wel eens keer een boete van 300.000 euro meegemaakt. De aangehouden bestuurders reageren niet altijd even vriendelijk nee, wat dat betreft moet je wel stevig in je schoenen staan. Maar goed, ook daarin worden we gelukkig heel goed getraind.

Weet je, het is ook gewoon een mensenvak. Als deurwaarder van de Belastingdienst loop je ook in je eigen kleding. Alleen bij speciale acties met andere collega’s heb je een uniform aan. Ik wil zo laagdrempelig mogelijk overkomen bij mensen en behandel hen zoals ik zelf behandeld wil worden. Ik ga vooral op mijn ervaring af. Ik weet ook altijd meer dan de mensen me vertellen, maar dat laat ik niet merken. Ik blijf aardig, krijg ook altijd koffie. Je moet mensen netjes en rechtvaardig behandelen, je vertegenwoordigt wel de Belastingdienst. Zo leggen we bijvoorbeeld nooit beslag op spullen van de kinderen. In de praktijk leer je elke dag, maar we krijgen ook veel cursussen op het gebied van automatisering en de vaktechniek. Ik doe het nu 6 jaar en ik heb nog geen dag gehad dat ik niet met plezier m’n auto instapte. Het werk is enorm afwisselend en interessant, je staat midden in de maatschappij en je hebt vrijheid van werken. Ik heb ook voldoende tijd voor m’n hobby’s, zo steek ik graag m’n vrije tijd in vrijwilligerswerk. Ja, ik ben hier helemaal gelukkig.”